Ken je dat gevoel?
(23 november 2009)Ken je dat gevoel?
Dat gevoel wanneer je naar de gootsteen kijkt en denkt: dit lijkt meer op de naweeën van een heroïsche oorlog tussen de Courgette-hutu’s en de Aubergine-tutsi’s, waarbij de Hutu’s blijkbaar aan het kortste eind hebben getrokken en het tussenbeide komen van de Paprikabemiddelaars niet veel goeds heeft toegevoegd.
Ken je dat gevoel?
Dat de afwas zich uitstrekt tot voorbij de acceptabele afwasgrens, en zich ondertussen op, onder en achter de magnetron uitleeft? Dat de afwas zich meer als een soort eigen kolonie begint te gedragen, waarbij de wezens in de afwaskolonie zich meer zorgen lijken te maken over hun eigen afwas dan jij over de jouwe?
Genoeg!
Ken je dat gevoel? Dat gevoel wanneer je daar een einde aan maakt!
Breek met het verleden. Breek met gisteren.
Breek met de bende. Breek met de ellende.
Ga Indelen.
Ga Opruimen, opbergen.
Ga Afhandelen, afwassen, afdrogen.
Zo. Dat voelt goed.
Moe, maar voldaan.
Ken je dat gevoel?
Dat zou je vaker moeten voelen.
Up Front!
(geschreven 1 september 2010)http://fictionaut.com/stories/marin-langenbach/up-front
People everywhere!
He tries to get through, but it literally feels like everyone has the same intentions: to get through.
If somebody told him this is what Hell would feel like, he wouldn't be too surprised: hot, unpleasant and crowded.
There's little time left, he really has to hurry up now. He has to be up front in less than two minutes, or he would prefer to be in real Hell instead of this one.
Then it would be all for nothing. All for nothing.
He pushes harder and harder, using his arms too now.
This is far too important. Too important.
Get out the way! Out the way!
Temperature is rising, thirst too.
But he doesn't care.
Finally, he has made it. Exhausted.
He almost died, but hasn't been this much alive ever. Ever.
...
"Ladies and gentleman, here they are: the band you were all waiting for.
A big applause for ... Iron Maiden!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten